Philippe Van Loock (Econopolis) geeft toelichting bij de laatste stand van zaken op de beurzen en bij de gunstige tendenzen voor klimaataandelen.

De recente inflatieopstoot zorgde de voorbije maanden voor de waardevernietiging van honderden miljarden op aandelen- en obligatiemarkten, en evengoed in de meer exotische hoeken van de financiële wereld zoals risicokapitaal, hefboomfondsen, en crypto. Maar één markt houdt moedig stand - die van de grondstoffen. Investeerders, opiniemakers en analisten staan nu in de rij om grondstoffen aan te bevelen als bescherming tegen inflatie en onvermijdelijke diversificatie van uw portefeuille. Hebben ze gelijk? En wat zijn de gevaren en kansen bij zo’n belegging?

Ook de Europese Unie (EU) erkent de belangrijke rol van financiële markten en probeert transparantie inzake duurzaamheid in financiële markten te bevorderen. Zo heeft Europa recent nieuwe regels uitgevaardigd die ervoor zorgen dat duurzaamheid een wettelijke definitie krijgt. Maar met een nieuw wettelijk kader, komt ook veel onzekerheid en onduidelijkheid, iets dat heel de sector momenteel ondervindt.

‘En, valt er al wat te zien?’ Analisten, economen en beleggers keken vol ongeduld uit naar sporen van recessie in de bedrijfsresultaten. Met lood in de schoenen weliswaar: de beurzen had er zonet zes barslechte maanden op zitten. Was het pessimisme terecht?

Maxim Gilis, Fund Manager en specialist in groeilandenobligaties bij Econopolis, geeft een stand van zaken rond de groeilandenobligaties in 2022 en de vooruitzichten voor de komende maanden.

De technologie-giganten waren de voorbije 12 jaar het kompas bij uitstek voor de financiële markten om de juiste koers uit te zetten, in onzekere tijden, richting stevige beurswinsten. Goede bedrijfsresultaten voor Microsoft, Apple, Alphabet, Amazon boden telkens weer een krachtig lichtbaken voor de belegger en de bredere markt, om volop te blijven inzetten op de digitale transformatie en de versnelde ontplooiing van de exponentiële technologieën in onze samenleving en onze economie.

Tien jaar na de historische 'WIT'-uitspraak van Mario Draghi meet Econopolis-oprichter Geert Noels de schade op.

Nog even en we zouden de coronadip helemaal achter ons laten liggen. Nog even en het krachtige economische herstel zou de wereld weer tot leven wekken. Daar komen The Roaring Twenties, voorspelden sommigen. Maar het enige dat vandaag nog brult, zijn de wapens van Poetin en de energieprijzen. De centrale banken moeten voor prijskoeling zorgen, en vervolgens het feestje terug aan de gang krijgen. Dat zal niet lukken. Eén van de twee objectieven zal in de koelkast moeten blijven.

‘Een veilige haven’, zo werden obligatiebeleggingen tot voor kort genoemd. Dat is dit jaar wel anders. Al vielen de klappen niet overal even hard. Econopolis kon door haar accurate selectie van bepaalde obligatiesegmenten het leed wat verzachten.

Het gulle geldbeleid van de centrale bankiers pompte jarenlang triljoenen dollars in de economie. Een schitterende kans voor bedrijven en overheden om tegen een ultra lage financieringskost slimme investeringen te doen, bijvoorbeeld in infrastructuur, groene energie en huisvesting. Maar in plaats van zich voor te bereiden op de toekomst, bezondigden al te veel politici en bedrijfsleiders zich aan cynisch kortetermijndenken. Het geld werd uitgegeven aan de financiering van onverantwoorde verkiezingsbeloftes, de inkoop van eigen aandelen en niet-levensvatbare start-ups. Nu de rente terug stijgt, blijven we onthutst achter. Het geld is weg, de kater blijft.